احکام قبله

مسأله ۷۶۳ ـ جای خانه کعبه که در مکه معظّمه میباشد قبله است، و باید روبروی آن نماز خواند، ولی کسی که دور است اگر طوری بایستد که بگویند رو به قبله نماز میخواند کافی است. و همچنین است کارهای دیگری ـ مانند سر بریدن حیوانات ـ که باید رو به قبله انجام گیرد.مسأله ۷۶۴ ـ کسی که نماز واجب را ایستاده میخواند، باید سینه و شکم او رو به قبله باشد، بلکه صورت او نیز نباید زیاد از قبله منحرف باشد، و احتیاط مستحب آن است که انگشتان پای او هم رو به قبله باشد.

مسأله ۷۶۵ ـ کسی که باید نشسته نماز بخواند، باید در موقع نماز سینه و شکم او رو به قبله باشد، بلکه صورت او هم نباید زیاد از قبله منحرف باشد.

مسأله ۷۶۶ ـ کسی که نمی‌تواند نشسته نماز بخواند، باید در حال نماز به پهلو طوری بخوابد که جلوی بدن او رو به قبله باشد، و تا وقتی که ممکن است به پهلوی راست بخوابد نباید ـ بنا بر احتیاط لازم ـ به پهلوی چپ بخوابد، و اگر این دو ممکن نباشد باید به پشت بخوابد به‌طوری که کف پاهای او رو به قبله باشد.

مسأله ۷۶۷ ـ نماز احتیاط و سجده و تشهّد فراموش شده را باید رو به قبله بجا آورد ـ و بنا بر احتیاط استحبابی ـ سجده سهو را نیز رو به قبله بجا آورد.

مسأله ۷۶۸ ـ نماز مستحبّی را می‌شود در حال راه رفتن و سواری خواند، و اگر انسان در این دو حال نماز مستحبّی بخواند، لازم نیست رو به قبله باشد.

مسأله ۷۶۹ ـ کسی که میخواهد نماز بخواند، باید برای پیدا کردن قبله کوشش نماید تا یقین، یا چیزی که در حکم یقین است ـ مثل شهادت دو عادل اگر مستند به حس و مانند آن باشد ـ پیدا کند که قبله کدام طرف است، و اگر نتواند باید به گمانی که از محراب مسجد مسلمانان، یا قبرهای مؤمنین، یا از راه‌های دیگر پیدا می‌شود عمل نماید، حتی اگر از گفته فاسق یا کافری که به واسطه قواعد علمی قبله را میشناسد گمان به قبله پیدا کند کافی است.

مسأله ۷۷۰ ـ کسی که گمان به قبله دارد، اگر بتواند گمان قوی‌تری پیدا کند، نمی‌تواند به گمان خود عمل نماید. مثلاً اگر میهمان از گفته صاحب خانه گمان به قبله پیدا کند، ولی بتواند از راه دیگر گمان قوی‌تری پیدا کند، نباید به حرف او عمل نماید.

مسأله ۷۷۱ ـ اگر برای پیدا کردن قبله وسیله‌ای ندارد، یا با اینکه کوشش کرده، گمانش به طرفی نمیرود، نماز خواندن به یک طرف کافی است، و احتیاط مستحب آن است که چنانچه وقت نماز وسعت دارد چهار نماز به چهار طرف بخواند.

مسأله ۷۷۲ ـ اگر یقین یا گمان کند که قبله در یکی از دو طرف است، باید به هر دو طرف نماز بخواند.

مسأله ۷۷۳ ـ کسی که بخواهد به چند طرف نماز بخواند، اگر بخواهد دو نماز بخواند که مثل نماز ظهر و عصر باید یکی بعد از دیگری خوانده شود، و احتیاط مستحب آن است که نماز اوّل را به آن چند طرف بخواند، بعد نماز دوّم را شروع کند.

مسأله ۷۷۴ ـ کسی که یقین به قبله ندارد، اگر بخواهد غیر از نماز کاری کند که باید رو به قبله انجام داد، مثلاً بخواهد سر حیوانی را ببرد، باید به گمان عمل نماید، و اگر گمان ممکن نیست، به هر طرف که انجام دهد صحیح است.

نماز تحیت چیست و چگونه خوانده می‌شود؟

 

 

نمازهای مستحبی نمازهایی هستند که مسلمانان برای کسب ثواب بیشتر و نزدیک تر شدن به خداوند و دوری از شیطان بجا می‌آورند. نمازهای مستحبی به صورت دورکعت، دورکعت خوانده می‌شوند. یکی از نمازهای مستحبی مسلمانان نماز تحیت است که هنگام ورود برای احترام به مسجد خوانده می‌شود.

نماز تحیت

نماز تَحِیَّت یا نماز تحیت مسجد، نمازی مستحب است که برای احترام به مسجد خوانده می‌شود. مستحب است هنگام ورود به هر مسجد، قبل از نشستن، دو رکعت نماز تحیت مسجد خوانده شود.

 

نماز تحیت، کیفیت خاصی ندارد و نمازگزار می‌تواند بعد از سوره حمد، هر سوره‌ای بخواند؛ حتی می‌توان به خواندن سوره حمد اکتفا کرد.

 

همچنین با خواندن سایر نمازهای مستحب یا واجب در مسجد، دیگر نیازی به خواندن نماز تحیت نیست. مثلا اگر یک نماز دورکعتی واجب (مثلاً نماز صبح) را هم بخواند کافی است، یعنی در این صورت این نماز هم نماز صبح و هم نماز تحیت مسجد محسوب می‌شود.

 

درباره حق مسجد، در کتاب‌های حدیثی روایاتی آمده است؛ که از آن جمله روایاتی است که در آن به خواندن دو رکعت نماز تحیت مسجد سفارش شده است:

پیامبر اکرم(ص):

«هر گاه یکى از شما وارد مسجد می‌شود، ننشیند تا آن‌که دو رکعت نماز بگزارد».

 

امام علی(ع):

«از جمله حقوق مسجد، این است که هرگاه بدان پا نهادى، دو رکعت نماز بگزارى، و از جمله حقوق آن دو رکعت، این است که در آنها “اُمّ القرآن (سوره حمد )” را بخوانى».

 

از این‌رو؛ در احکام شرعی مسجد آمده است: وقتى انسان وارد مسجد می‌شود، مستحب است دو رکعت نماز به قصد تحیت و احترام مسجد بخواند و اگر نماز واجب یا مستحب دیگرى هم بخواند کافى است. و مقصود از نماز تحیّت آن است که حرمت مسجد به واسطه نشستن بدون نماز هتک نشود.

     

    بنابراین کسی که به قصد بجا آوردن نماز واجب یا نماز مستحب در مسجد حاضر می‌شود، همین قدر که بعد از ورود به مسجد و قبل از آن‌که بر زمین بنشیند، نمازی را شروع کند، در واقع نماز تحیت مسجد را نیز بجای آورده است، اگر چه قرار دادن نماز مستقلی به عنوان نماز تحیّت مسجد، افضل است.

     

    مکروه است مسجد را محل عبور قرار داد؛ این کراهت با خواندن نماز تحیت در مسجد، رفع می‌شود. (نجفی، مجمع الرسائل، ۱۳۷۳ش، ص۴۲۰؛ یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۴۳۱)

     

    خواندن نماز تحیت در مسجد الحرام

    به فتوای اکثر مراجع، مسجد الحرام نماز تحیت ندارد؛ بلکه تحیت آن، طواف است. به گفته شهید ثانی در کتاب الروضة البهیة، همان طور که تحیت و احترام مساجد با نماز است، تحیت مسجد الحرام طواف است.

     

    نماز تحیت مسجد جمکران 

    مسجد جمکران در نزدیکى شهر مقدّس قم واقع شده است که به امر امام زمان(علیه السلام) بنا گردید و داراى آثار و برکات فراوانى است. میرزا حسین نوری از محدثان شیعه در کتاب نجم الثاقب، برای مسجد جمکران نماز تحیت مخصوص نقل کرده است.

     

    این نماز دارای دو رکعت است که در هر رکعت، یک مرتبه سوره حمد، هفت مرتبه سوره توحید، هفت بار ذکر رکوع و در هر سجده هفت بار ذکر سجده خوانده می‌شود (در رکوع هفت بار بگوید سبحان ربّى الْعظیم و بحمده و در سجده هفت بار بگوید سبحان ربّى الأعلى و بحمده).

     

    نماز مستحبی شب عاشورا

    آداب و اعمال ویژه ای برای شب تاسوعا

    در کتاب کلیات مفاتیح الجنان آداب و اعمال تاسوعا ذکر شده که نماز مستحبی چهار رکعتی، صد رکعتی و احیاء شب عاشورا از جمله آنند.

    در کلیات مفاتیح الجنان آداب و اعمال ویژه ای برای تاسوعا، روز نهم ماه محرم ذکر شده که نماز مستحب و احیاء گرفتن در شب عاشورا از آن جمله‌اند.

    1. نماز مستحبی صد رکعتی شب عاشورا
    شب دهم محرم، شب عاشورا است و سید در اقبال از براى این شب دعا و نمازهاى بسیار با فضیلت هاى بسیار نقل کرده صد رکعت نماز هر رکعت به حمد و سه مرتبه قُل هُوَاللّهُ اَحَدٌ و بعد از فراغ از جمیع بگوید:

    سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُلِلّهِ وَلااِلهَ اِلا اللّهُ وَاللّهُ اَکْبَرُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ العَظیمِ
    هفتاد مرتبه و در روایت دیگر بعد از الْعَلِىِّ الْعَظیمِ استغفار نیز ذکر شده است.

    2. کراهت روزه در روزهای نهم و دهم محرم
    علامه مجلسى در زاد المعاد فرموده و بهتر آن است كه روز نهم و دهم را روزه ندارد زيرا كه بنى اميه اين دو روز را براى بركت و شماتت بر قتل آن حضرت روزه مى‏‌داشتند و احاديث بسيار در فضيلت اين دو روز و روزه آنها بر حضرت رسول صلى الله عليه و آله بسته‏ اند و از طريق اهل بيت عليهم السلام احاديث بسيار در مذمت روزه اين دو روز خصوصا روز عاشورا وارد شده است‏.

    3. نماز مستحبی چهار رکعتی شب عاشورا
    و یکی دیگر از نمازهای این شب: چهار ركعت در آخر شب در هر ركعت بعد از حمد هر يك از آية الكرسى و توحيد و فلق و ناس را ده مرتبه بخواند و بعد از سلام صد مرتبه توحيد بخواند.

    4. نماز امام علی(ع) در شب عاشورا
    آخرین نماز این شب؛ چهار ركعت نماز در هر ركعت حمد و پنجاه مرتبه توحيد و اين نماز مطابق است با نماز امير المؤمنين عليه السلام كه فضيلت بسيار دارد و بعد از نماز فرموده ذكر خدا بسيار كند و صلوات بسيار بفرستد بر رسول خدا صلى الله عليه و آله و لعن كند بر دشمنان ايشان آنچه مى ‏تواند.

    5. فضیلت احیا در شب عاشورا
    در فضيلت احياى اين شب روايت كرده‌اند كه مثل آن است كه عبادت كرده باشد به عبادت جميع ملائكه و عبادت در آن مقابل هفتاد سال است‏.

     

    طریقه خواندن نماز دهه اول ذی الحجه

    نماز دهه اول ذی الحجه از نمازهای مستحب است
    خواندن این نماز کمتر از 5 دقیقه طول میکشد و به حسب احادیث و روایات صحیح و معتبر و متواتر کسی که آنرا بجای آورد در ثواب همه‌ی حاجیان شریک میگردد.

    دهه اول ماه ذی الحجه، دارای فضیلت و شرافت زیادی است، و عبادت، در این ایام اجر و پاداش عظیمی دارد. یکی از اعمالی که تمام بزرگان و علما و فقهای جلیل القدر ،در ده شب اول این ماه عزیز اهتمام زیادی به آن داشته اند؛ خواندن دو رکعت نماز در بین نمازهای مغرب و عشاء است که معروف به « نماز و واعدنا » می باشد.

    نماز دهه اول ذی الحجه از نمازهای مستحب است که توصیه شده در ده شب اول ماه ذی الحجه خوانده شود. در این نماز بعد از سوره اخلاص باید آیه ۱۴۲ سوره اعراف نیز خوانده شود. به این نماز، «نماز و واعدنا» نیز گفته می‌شود. بنا بر حدیث نقل شده از امام باقر(ع) به کسی که این نماز را بخواند ثواب اعمال حج داده خواهد شد.

    خواندن این نماز کمتر از 5 دقیقه طول میکشد و به حسب احادیث و روایات صحیح و معتبر و متواتر کسی که آنرا بجای آورد در ثواب همه ی حاجیان شریک میگردد، بدون این كه از ثواب آنان چیزی كاسته شود.

    کیفیت خواندن نماز «و واعدنا»
    « مابین نماز مغرب و عشاء دو رکعت نماز بجا آورد، در هر رکعت پس از حمد، سوره توحید و سپس آیه 142 از سوره شریفه الأعراف را میخواند:

    « وَ واعَدْنا مُوسى ثَلاثينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ ميقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعينَ لَيْلَةً وَ قالَ مُوسى لِأَخيهِ هارُونَ اخْلُفْني في قَوْمي وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبيلَ الْمُفْسِدين »

    کسانیکه این آیه را حفظ نیستند میتوانند از روی قرآن و یا یادداشت بخوانند .

     

    طریقه‌ی خواندن نماز چهارده معصوم(ع)

    نماز چهارده معصوم از نمازهای مستحبی می باشد
    نماز چهارده معصوم از نمازهای مستحبی شیعیان است که هر کدام آداب خاص خود را دارد و برخی دو رکعتی و برخی چهار رکعتی و برخی شش رکعتی هستند.

    ۱) نماز پیامبر (ص):
    ۲ رکعت است كه در رکعت اول ۱ مرتبه سوره ی حمد و ۱۵ مرتبه سوره ی قدر (انا انزلنا ) می خوانی و پس از آن در رکوع و بعد از سر برداشتن و در سجده ی اول و بعد از سر برداشتن و در سجده ی دوم و بعد از سر برداشتن در هر یك ۱۵ مرتبه سوره ی قدر را می خوانی . رکعت دوم به همین طریق است . بعد از تمام شدن نماز دعایی در مفاتیح الجنان هست كه بهتر است خوانده شود.

    ۲) نماز امام علی (ع):
    ۴ رکعت است كه باید به ۲ نماز دوركعتی خوانده شود. در هر رکعت حمد ۱مرتبه و قل هو الله احد ۵۰ مرتبه بعد سلام نماز را داده و شروع به خواندن ۲ رکعت بعد می كنیم به همین طریق وقتی نماز به پایان رسید دعایی در مفاتیح است كه بهتر است خوانده شود .

    ۳) نماز حضرت زهرا (س):
    ۲ رکعت است در رکعت اول بعد از سوره ی حمد ۱۰۰ مرتبه سوره ی قدر و در رکعت دوم بعد از حمد ۱۰۰ مرتبه سوره ی قل هو الله و چون نماز تمام شد دعایش را بخوانید.

    ۴) نماز امام حسن مجتبی (ع):
    ۴ رکعت است كه ۲نماز ۲ ركعتی خوانده شود در هر رکعت حمد ۱ مرتبه و قل هو الله ۲۵ مرتبه و بعد از پایان نماز دعایش را بخوانید .

    ۵) نماز امام حسین (ع):
    ۴ رکعت است كه به ۲ نماز ۲ ركعتی خوانده می شود . در رکعت اول حمد ۵۰ مرتبه و قل هو الله ۵۰ مرتبه كه در رکوع (فاتحه و توحید ) ۱۰ مرتبه و چون سر از رکوع برداری (فاتحه و حمد) ۱۰ مرتبه و در سجده ی اول و در بین دو سجده ودر سجده ی دوم هر یك از فاتحه و توحید ۱۰ مرتّبه و چون از چهار رکعت فارغ شدی دعایش را بخوانید .

    ۶) نماز امام سجاد (ع):
    ۴ رکعت است كه به ۲ نماز ۲ ركعتی خوانده می شود ودر هر رکعت حمد ۱ مرتبه و قل هو الله ۱۰۰ مرتبه و بعد از پایان نماز ۲ ركعتی دعایش را بخوانید .

    ۷) نماز امام باقر (ع):
    ۲ رکعت است در هر رکعت ۱ مرتبه حمد ۱۰۰ مرتبه سبحان الله و الحمد الله و لا اله الا الله و الله اکبر و چون نماز تمام شد دعایش را بخوانید .

    ۸) نماز امام صادق (ع):
    ۲ رکعت است در هر رکعت ۱ مرتبه حمد و ۱۰۰ مرتبه آیه “شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ- إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ ۗ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۗ وَمَن يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ”

    ۹) نماز امام کاظم (ع):
    ۲ركعت است در هر رکعت حمد ۱ مرتبه و قل هو الله ۱۲ مرتبه و بعد از تمام شدن نماز دعایش را بخوانید .

    ۱۰) نماز امام رضا (ع):
    ۶ رکعت است یعنی ۳ تا ۲ رکعت در هر رکعت حمد ۱بار و هل اتی علی الانسان ۱۰ مرتبه و بعد از پایان شش رکعت نماز دعایش را بخوانید.

    ۱۱) نماز امام جواد (ع):
    ۲ رکعت است در هر رکعت حمد ۱ مرتبه و قل هو الله ۷۰ مرتبه و بعد از نماز دعایش خوانده شود

    ۱۲) نماز امام هادی (ع ):
    ۲ رکعت است رکعت اول سو ره ی حمد و یاسین و در رکعت دوم سوره ی حمد و الرحمان و بعد از پایان نماز دعایش را بخوانید .

    ۱۳) نماز امام حسن عسکری (ع) :
    ۴ رکعت است كه به ۲ نماز ۲ ركعتی خوانده میشود اول بعد از حمد ۱۵ مرتبه اذا زلزلت الارض و در رکعت دوم بعد از حمد ۱۵ مرتبه قل هو الله و دو رکعت بعد هم به همین طریق است و بعد از اتمام نماز دعایش .

    ۱۴) نماز امام زمان (عج):
    ۲ رکعت است و در هر رکعت سوره ی حمد را تا ایاك نعبد و ایاك نستعین و چون به این آیه رسیدی آن را ۱۰۰ مرتبه و بعد ادامه سوره حمد را بده و بعد قل هو الله را ۱ بار بخوان . هر دو رکعت به همین طریق است بعد از تمام شدن نماز دعای فرج ( الهی عظم البلاء) را بخوان.

    نماز یکشنبه ماه ذی‌القعده را چگونه بخوانیم؟

     

    نماز یکشنبه ماه ذی‌القعده,نماز ماه ذی‌القعده,نماز توبه ماه ذی‌القعده
    برای خواندن نماز روز یکشنبه ماه ذی‌القعده پاداش های بسیاری ذکر شده است
    نماز روز یکشنبه ماه ذی‌القعده از جمله اعمال این ماه پر برکت است که پاداش‌هایی نظیر وسیع‌ شدن قبر، بخشیده شدن ذریه، وسعت روزی و با ایمان از دنیا رفتن برای آن ذکر شده است.

    فضیلت خواندن نماز یکشنبه ذی القعده:

    یکی از ماه‌های طلایی که ندامت توبه کننده و دعای حاجتمند در آن به شایستگی پذیرفته می‌شود ماه ذی‌القعده است، ماه حرامی که باب رحمت الهی در روز و شب آن به روی بندگان باز است، ماهی که می‌توان در آن به سوی معبود بازگشت و بار گناهان را بر زمین نهاد و رحمت و عنایت خداوندی را به آغوش کشید.

    برای ماه پر برکت ذی‌القعده یکی از اعمالی که ذکر می‌شود، نماز روز یکشنبه این ماه است که پیامبر اکرم(ص) برای بجا آورنده آن بشارتی نیکو داده است: «هر کس آن را بجا آورد توبه‌اش پذیرفته مى‌شود و گناهانش آمرزیده مى‌شود و سبب برکت براى نمازگزار و خانواده‌اش خواهد بود و در روز قیامت کسانى که از او طلبى و یا حقى دارند، از وى راضى شوند و با ایمان از دنیا مى‌رود و قبرش براى او وسیع و نورانى شود و پدر و مادرش از او راضى شوند و آن‌ها نیز مورد مغفرت خداوند قرار گیرند، ذریه او نیز بخشیده شوند و روزى او وسیع شود، فرشته مرگ به هنگام مردن، با او مدارا کند و به آسانى جانش را بگیرد».

     

    وقت نماز یکشنبه ماه ذی‌القعده:
    زمان اصلی خواندن این نماز یکشنبه ماه ذی القعده است و در هر ساعتی از روز می‌توان آن را خواند. و مطابق فراز انتهایی روایت، اگر در یکشنبه سایر ماهها نیز این نماز به جای آورده شود همین پاداش را خواهد داشت.

     

     

    نحوه خواندن نماز یکشنبه ماه ذی‌القعده:
    در همین رابطه انس بن مالک می‌گوید: رسول خدا(ص) در یکشنبه ماه ذیقعده از منزل بیرون آمد و فرمود: ای مردم! کدام یک از شما می‌خواهد توبه کند؟ عرض کردیم: همه می‌خواهیم توبه کنیم.

    فرمود: غسل کنید و وضو بگیرید و چهار رکعت نماز- در هر رکعت یک بار «حمد»، سه بار «توحید» و هر کدام از دو سوره معوذتین(فلق و ناس)  را یک بار- بخوانید، سپس هفتاد بار استغفار کنید و آن را به «لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم» ختم کنید. آن گاه بگویید: «یا عزیزُ یا غفار، اِغفِرلی ذُنوبی و ذُنوبَ جَمیعِ المُومنینَ و المُومِنات، فَاِنّه لا یَغفِرُ الذُّنوبَ الّا اَنت».

    سپس فرمود: هر بنده‌ای از امت من این عمل را انجام دهد، از آسمان به او ندا می شود: ای بنده خدا! عمل خود از نو آغاز کن؛ زیرا توبه تو پذیرفته و گناه تو آمرزیده شد و فرشته‌ای از زیر عرش به او خطاب می‌کند: ای بنده! خجسته باد بر تو و فرزندان تو! و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند: ای بنده، دشمنان تو در روز قیامت از تو راضی خواهند شد و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند: ای بنده! تو مؤمن از دنیا می‌روی و دین تو از تو گرفته نمی‌شود و قبر تو گشوده و نورانی می‌شود.

    و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند: ای بنده! پدر و مادر تو از تو راضی خواهند شد، اگر چه از تو ناخشنود باشند و پدر و مادر و فرزندان تو آمرزیده شدند و روزی تو در دنیا و آخرت گشوده و فراوان خواهد بود.

    و جبرئیل ندا می‌کند: من همراه با فرشته مرگ می‌آیم و به او سفارش می‌کنم که با تو به نرمی رفتار کند و اثر مرگ حتی خراشی در تو ایجاد نخواهد کرد و فقط روح تو به آرامی از بدنت خارج خواهد شد.

    عرض کردیم: ای رسول خدا! اگر بنده‌ای این عمل را در غیر این ماه انجام دهد، چه اثری خواهد داشت؟ فرمود: همانند آن چه توصیف کردم برای او خواهد بود و این سخنان را جبرئیل آن گاه که خداوند مرا به آسمان(معراج) برد، به من آموخت.

    نماز حضرت صاحب الزمان (ع) و دعای آن حضرت

    نماز حضرت صاحب الزمان (ع) و دعای آن حضرت

    نماز آن حضرت دو ركعت است كه در هر ركعت در سوره «حمد» آيه إِيّاكََ نَعْبُدُ و إِيّاكََ نَسْتَعينْ را صد مرتبه بخوان و پس از آن سوره «حمد» را تا «وَ لَا الْضَّالينَ» ادامه بده، آنگاه سوره توحيد را يك مرتبه قرائت كن و پس از فراغت از نماز اين دعا را بخوان:

    اللَّهُمَّ عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْكَشَفَ الْغِطَاءُ وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ بِمَا وَسِعَتِ الْسَّمَاءُ وَ إِلَيْكَ يَا رَبِّ الْمُشْتَكَى وَ عَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِي الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الَّذِينَ أَمَرْتَنَا بِطَاعَتِهِمْ وَ عَجِّلِ اللَّهُمَّ فَرَجَهُمْ بِقَائِمِهِمْ وَ أَظْهِرْ إِعْزَازَهُ يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ يَا مُحَمَّدُ إِكْفِيَانِي فَإِنَّكُمَا كَافِيَايَ يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ يَا مُحَمَّدُ انْصُرَانِي فَإِنَّكُمَا نَاصِرَايَ يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ يَا مُحَمَّدُ احْفَظَانِي فَإِنَّكُمَا حَافِظَايَ يَا مَوْلايَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ يَا مَوْلايَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ يَا مَوْلايَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ أَدْرِكْنِي أَدْرِكْنِي أَدْرِكْنِي الْأَمَانَ الْأَمَانَ الْأَمَانَ.

    خدايا! بلا بسى بزرگ شده، و سختي هاى نهان آشكار گشته و پرده برافتاده، و زمين با آنچه آسمان فرا گرفته، تنگ شده، پروردگارا! به سوى تو دادخواهى می كنيم و درسختى و آسانى تنها بر تو تكيه می زنيم.

    خدايا درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد، آنان كه ما را به فرمانبردارى از ايشان فرمان دادى.
    خديا! در فرج آنان به آمدن قائمشان شتاب فرما، و عزّتش را نمايان ساز، يا محمّد يا علىّ يا علىّ يا محمّد كفايت نماييد مرا كه كفايت كننده ام شما هستيد، يا محمّد يا علىّ، يا علىّ يا محمّد، ياری ام كنيم كه ياور من شماييد، يا محمّد يا علىّ يا علىّ يا محمّد، نگهدارم باشيد، كه شما نگهدارم هستيد، اى مولاى من اى صاحب الزّمان، اى مولاى من اى صاحب الزّمان، اى مولای من اى صاحب الزّمان درخواست يارى دارم، درخواست يارى، درخواست يارى، مرا درياب، مرا درياب، امانم بده امان، امان.

    نماز حضرت امیرالمومنین (ع)

     

     

    شيخ و سيّد از امام صادق عليه السّلام روايت كرده اند: هركه از شما نماز امير المؤمنين عليه السّلام را بخواند، از گناهان پاك گردد، همچون روزی كه از مادر زاده شده و حاجاتش در پيشگاه حق برآورده شود.

    اين نماز چهار ركعت (2 نماز دو رکعتی) است: در هر ركعت يك بار سوره «حمد» و پنجاه بار

    «قل هو اللّه احد»

    تلاوت شود، و چون از نماز فارغ شود اين دعا را بخواند كه تسبيح آن حضرت است:

    سُبْحَانَ مَنْ لا تَبِيدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ مَنْ لا تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ سُبْحَانَ مَنْ لا اضْمِحْلالَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا يَنْفَدُ مَا عِنْدَهُ سُبْحَانَ مَنْ لا انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا يُشَارِكُ أَحَدا فِي أَمْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا إِلَهَ غَيْرُهُ پس دعا كند بعد از اين و بگويد يَا مَنْ عَفَا عَنِ السَّيِّئَاتِ وَ لَمْ يُجَازِ بِهَا ارْحَمْ عَبْدَكَ يَا اللَّهُ نَفْسِي نَفْسِي أَنَا عَبْدُكَ يَا سَيِّدَاهْ أَنَا عَبْدُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ أَيَا رَبَّاهْ،

    پاك و منزّه است آن كه نشانه هاى وجودش نابود نشود، پاك و منزّه است آن كه از خزانه هايش كاسته نگردد، پاك و منزّه است آن كه فخرش را فروپاشى نباشد، پاك و منزّه است آن كه آنچه نزد اوست پايان نيابد، پاك و منزّه است آن كه دورانش به سر نرسد، پاك و منزّه است آن كه هيچكس را در كارش شركت ندهد، پاك و منزّه است آن كه شايسته پرستشى جز او نيست.

    پس از اين تسبيح دعا كند و بگويد: اى آن كه درگذرى از بديها، و به آنها كيفر نكنى! اى خدا! بر بنده ات مهر ورز، وجود مرا درياب، اى سرور من من بنده تو هستم، بنده اى ايستاده در پيشگاه تو، پروردگارا!

    إِلَهِي بِكَيْنُونَتِكَ يَا أَمَلاه يَا رَحْمَانَاهْ يَا غِيَاثَاهْ عَبْدُكَ عَبْدُكَ لا حِيلَةَ لَهُ يَا مُنْتَهَى رَغْبَتَاهْ يَا مُجْرِيَ الدَّمِ فِي عُرُوقِي [عَبْدُكَ ] يَا سَيِّدَاهْ يَا مَالِكَاهْ أَيَا هُوَ أَيَا هُوَ يَا رَبَّاهْ عَبْدُكَ عَبْدُكَ لا حِيلَةَ لِي وَ لا غِنَى بِي عَنْ نَفْسِي وَ لا أَسْتَطِيعُ لَهَا ضَرّا وَ لا نَفْعا وَ لا أَجِدُ مَنْ أُصَانِعُهُ تَقَطَّعَتْ أَسْبَابُ الْخَدَائِعِ عَنِّي وَ اضْمَحَلَّ كُلُّ مَظْنُونٍ عَنِّي أَفْرَدَنِي الدَّهْرُ إِلَيْكَ فَقُمْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ هَذَا الْمَقَامَ يَا إِلَهِي بِعِلْمِكَ كَانَ هَذَا كُلُّهُ فَكَيْفَ أَنْتَ صَانِعٌ بِي وَ لَيْتَ شِعْرِي كَيْفَ تَقُولُ لِدُعَائِي أَ تَقُولُ نَعَمْ أَمْ تَقُولُ لا،

    خدايا به هستى ات سوگند، اى آرمان من، اى بخشاينده، اى فرياد رس، درياب بنده ات را! درياب بنده ات را! بنده ات را چاره اى نيست، اى واپسين اميد، اى روان كننده خون در رگهايم! اى سرور من! ای مالك من، اى او! اى او! پروردگارا! بنده ات را درياب، بنده ات را درياب، چاره اى ندارم، از پيش خود هيچ ندارم (كه عين نيازم) توان سود و زيان خويش را ندارم، كسى را براى يارى نمى يابم، چاره جويي ها از من جدا گشته، و هر گمان چاره اى نابود گشته است، روزگار مرا تنها به سوى تو روانه ساخته، ازاين رو در اين جا در برابر بارگاهت ايستاده ام، همه اينها خدايا! با آگاهى تو بوده است پس چگونه با من رفتار خواهى كرد؟ اى كاش! مى دانستم پاسخ خواهشم را چگونه خواهى داد؟ آيا خواهى گفت: آرى يا مى گويى نه؟

    فَإِنْ قُلْتَ لا فَيَا وَيْلِي يَا وَيْلِي يَا وَيْلِي يَا عَوْلِي يَا عَوْلِي يَا عَوْلِي يَا شِقْوَتِي يَا شِقْوَتِي يَا شِقْوَتِي يَا ذُلِّي يَا ذُلِّي يَا ذُلِّي إِلَى مَنْ وَ مِمَّنْ أَوْ عِنْدَ مَنْ أَوْ كَيْفَ أَوْ مَا ذَا أَوْ إِلَى أَيِّ شَيْ ءٍ أَلْجَأُ وَ مَنْ أَرْجُو وَ مَنْ يَجُودُ عَلَيَّ بِفَضْلِهِ حِينَ تَرْفُضُنِي يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ وَ إِنْ قُلْتَ نَعَمْ كَمَا هُوَ الظَّنُّ بِكَ وَ الرَّجَاءُ لَكَ فَطُوبَى لِي أَنَا السَّعِيدُ وَ أَنَا الْمَسْعُودُ فَطُوبَى لِي وَ أَنَا الْمَرْحُومُ،

    اگر بگويى: نه؛پس واى بر من! واى بر من! وای بر من! ، واى از درماندگى ام! واى از درماندگى ام! واى از درماندگی ام! واى از بيچاره گى ام! از بيچاره گی ام! واى از خواری ام از خوارى ام! از خوارى ام! آنگاه كه تو مرا رها كنى؟ به سوى كه، و از طرف كه، يا نزد كه، يا چگونه، يا چه چيز؟ يا به سوى چه چيزى پناه برم؟ و به چه كسى اميد بندم؟ و كيست كه با فضل خود بر من كرم نمايد؟ اى آن كه آمرزشت فراگير است؟ و اگر بگويى: آرى، كه همان از تو گمان دارم و اميد به تو چنين است، پس خوشا به حال من كه خوشبختم! و كامروا شده ام، پس خوشا به حال من كه مورد رحمت قرار گرفتم!

    يَا مُتَرَحِّمُ يَا مُتَرَئِّفُ يَا مُتَعَطِّفُ يَا مُتَجَبِّرُ [مُتَحَنِّنُ ] يَا مُتَمَلِّكُ يَا مُقْسِطُ لا عَمَلَ لِي أَبْلُغُ بِهِ نَجَاحَ حَاجَتِي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي جَعَلْتَهُ فِي مَكْنُونِ غَيْبِكَ وَ اسْتَقَرَّ عِنْدَكَ فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ إِلَى شَيْ ءٍ سِوَاكَ أَسْأَلُكَ بِهِ وَ بِكَ وَ بِهِ فَإِنَّهُ أَجَلُّ وَ أَشْرَفُ أَسْمَائِكَ لا شَيْ ءَ لِي غَيْرُ هَذَا وَ لا أَحَدَ أَعْوَدُ عَلَيَّ مِنْكَ يَا كَيْنُونُ يَا مُكَوِّنُ يَا مَنْ عَرَّفَنِي نَفْسَهُ يَا مَنْ أَمَرَنِي بِطَاعَتِهِ يَا مَنْ نَهَانِي عَنْ مَعْصِيَتِهِ وَ يَا مَدْعُوُّ يَا مَسْئُولُ يَا مَطْلُوبا إِلَيْهِ رَفَضْتُ وَصِيَّتَكَ الَّتِي أَوْصَيْتَنِي وَ لَمْ أُطِعْكَ وَ لَوْ أَطَعْتُكَ فِيمَا أَمَرْتَنِي لَكَفَيْتَنِي مَا قُمْتُ إِلَيْكَ فِيهِ وَ أَنَا مَعَ مَعْصِيَتِي لَكَ رَاجٍ،

    اى خداى مهربان! اى خداى بنده پرور! اى خداى دلجو اى خداى جبران گر! اى آن كه هستى به دست توست! اى دادگر! مرا كردارى كه به برآمدن حاجتم نايل آيم نيست، از تو می خواهم به حق آن نامت كه در پس پرده غيب خود مستور ساختى و نزد خويش بنهادى.

    پس براى هيچ موجودى جز تو پديدار نشود! به حق آن نام و به حق هستی نابت و به آنكه برترين و شريف ترين نامها تو است از تو درخواست مینمايد مرا چيزى جز اين نيست و كسى خيرخواه تر از تو به من نيست، اى به خود خستى! اى هستى بخش! اى آن كه خويش را به شناساند! اى آن كه به اطاعتش فرمانم داد، اى آن كه مرا از فرمانی اش بازداشت، اى خوانده شده! اى خواسته شده! اى مطلوب! سفارشى كه به من نموده بودى وانهادم و فرمانت را نخواندم، و اگر تو را در آنچه فرمانم دادى اطاعت میكردم هر آينه مرا در آنچه برايش به سويت برخاستم بس بودى و من با نافرمانيم هم به تو اميدوارم،

    فَلا تَحُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَ مَا رَجَوْتُ يَا مُتَرَحِّما لِي أَعِذْنِي مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ وَ مِنْ خَلْفِي وَ مِنْ فَوْقِي وَ مِنْ تَحْتِي وَ مِنْ كُلِّ جِهَاتِ الْإِحَاطَةِ بِي اللَّهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَيِّدِي وَ بِعَلِيٍّ وَلِيِّي وَ بِالْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِينَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ اجْعَلْ عَلَيْنَا صَلَوَاتِكَ وَ رَأْفَتَكَ وَ رَحْمَتَكَ وَ أَوْسِعْ عَلَيْنَا مِنْ رِزْقِكَ وَ اقْضِ عَنَّا الدَّيْنَ وَ جَمِيعَ حَوَائِجِنَا يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ

    پس بين من و آنچه به آن اميدوارم جدايى مينداز، اى مهر ورز بر من از پيش روى، و از پشت سر، و از بالاى سر، و از زير پايم و از همه جهات احاطه بر من پناهم ده.

    خدايا! به حق محمّد ص، و سرور من، و به حق على ع مولاى من، و به حق امامان هدايت يافته (كه بر ايشان درود باد) لطف و مهر و رحمتت را بر ما بگستر، و از روزی خود بر ما فراوان ده، و وام ما را بپرداز و همه حاجت هاى ما را برآور، اى خدا! اى خدا! اى خدا! زيرا تو بر هر چيز توانايى.
    پس از آن حضرت فرمود: هركه اين نماز را بجا آورد و اين دعا را بخواند، وقتى از آن فارغ شود، بين او و خدا گناهى نماند جز آنكه آمرزيده شود.

    غ مؤلف گويد: احاديث بسيارى در فضيلت خواندن اين چهار ركعت نماز، در شب و روز جمعه وارد شده است و اگر پس از نماز بگويد:

    اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى النَّبِيِّ الْعَرَبِيِّ وَ آلِهِ
    بار الها! بر پيامبر عرب زبان و خانواده او درود فرست

    در حديث آمده كه گناهان گذشته و آينده او آمرزيده شود، و مانند كسى شود كه دوازده مرتبه قرآن را ختم كرده باشد و حق تعالى گرسنگى و تشنگى قيامت را از او رفع كند.

     

    تعقیب نماز صبح

     

    اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اهْدِنِي لِمَا اخْتُلِفَ فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِكَ إِنَّكَ تَهْدِي مَنْ تَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ.
    خدايا بر محمد و خاندان محمد درود فرست و مرا به آن حقيقتى كه در آن اختلاف شده، به اذن خود راهنمايى كن، تو هركه را بخواهى به راه راست هدايت میكنى.

    و ده مرتبه میگويى
    اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْأَوْصِيَاءِ الرَّاضِينَ الْمَرْضِيِّينَ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِكَ وَ بَارِكْ عَلَيْهِمْ بِأَفْضَلِ بَرَكَاتِكَ وَ السَّلامُ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِهِمْ وَ أَجْسَادِهِمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ .

    خدايا برترين درودهايت را بر محمد و خاندان آن جانشينان خشنود و پسنديده نثار كن، و برترين بركات خود را بر آنان سرازير كن و سلام بر ايشان و بر ارواح و بدنهاى پاكشان باد و رحمت و بركات خدا بر آنان باد

    خواندن اين صلوات همچنين در عصرهاى جمعه بافضيلت بسيار وارد شده:

    اللَّهُمَّ أَحْيِنِي عَلَى مَا أَحْيَيْتَ عَلَيْهِ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ وَ أَمِتْنِي عَلَى مَا مَاتَ عَلَيْهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ الْسَّلامُ.

    خدايا زنده بدار مرا بر آن دينى كه على بن ابى طالب را بر آن زنده داشتى، و بميران مرا بر آن آيينى كه على بن ابى طالب (درود بر او) بر آن از دنيا رفت.

    و صد مرتبه بگو:
    أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ
    از خدا آمرزش میخواهم و به سوى او بازمیگردم

    و صد مرتبه:
    أَسْأَلُ اللَّهَ الْعَافِيَةَ
    از خدا سلامت كامل مى طلبم

    و صد مرتبه:
    أَسْتَجِيرُ بِاللَّهِ مِنَ الْنَّارِ
    پناه میبرم به خدا از آتش دورخ.

    و صد مرتبه:
    وَ أَسْأَلُهُ الْجَنَّةَ
    از او بهشت میخواهم.

    و صد مرتبه:
    أَسْأَلُ اللَّهَ الْحُورَ الْعِينَ .
    لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِينُ
    از خدا حور العين می طلبم.
    معبودى جز خدا نيست آن فرمانده و حقيقتِ آشكارِ هستى

    و صد مرتبه سوره «توحيد» و صد مرتبه:

    صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
    درود خدا بر محمد و خاندان محمد باد

    و صد مرتبه:
    سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ
    پاك و منزه است خدا و سپاس ويژه خداست و معبودى جز خداى يكتا نيست و خدا از هر وصفى برتر است و هيچ قدرت و نيرويى نيست جز آنكه به خداى بلندمرتبه باعظمت وابسته است.

    و صد مرتبه:

    مَا شَاءَ اللَّهُ كَانَ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
    آنچه خدا بخواهد می شود، هيچ نيرو و قوتى نيست جز آنكه به خداى بلندمرتبه باعظمت وابسته است.

    آنگاه بگو:
    أَصْبَحْتُ اللَّهُمَّ مُعْتَصِما بِذِمَامِكَ الْمَنِيعِ الَّذِي لا يُطَاوَلُ وَ لا يُحَاوَلُ مِنْ شَرِّ كُلِّ غَاشِمٍ وَ طَارِقٍ مِنْ سَائِرِ مَنْ خَلَقْتَ وَ مَا خَلَقْتَ مِنْ خَلْقِكَ الصَّامِتِ وَ النَّاطِقِ فِي جُنَّةٍ مِنْ كُلِّ مَخُوفٍ بِلِبَاسٍ سَابِغَةٍ وَلاءِ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ مُحْتَجِباً مِنْ كُلِّ قَاصِدٍ لِي إِلَى أَذِيَّةٍ بِجِدَارٍ حَصِينٍ الْإِخْلاصِ فِي الاعْتِرَافِ بِحَقِّهِمْ وَ التَّمَسُّكِ بِحَبْلِهِمْ مُوقِنا أَنَّ الْحَقَّ لَهُمْ وَ مَعَهُمْ وَ فِيهِمْ وَ بِهِمْ أُوَالِي مَنْ وَالَوْا وَ أُجَانِبُ مَنْ جَانَبُوا فَأَعِذْنِي اللَّهُمَّ بِهِمْ مِنْ شَرِّ كُلِّ مَا أَتَّقِيهِ يَا عَظِيمُ حَجَزْتُ الْأَعَادِيَ عَنِّي بِبَدِيعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّا جَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لا يُبْصِرُونَ .

    خدايا صبح كردم درحالیكه پناه آورده ام به پناهگاه بلند و استوار تو، پناهگاهى كه در معرض دستبرد و دگرگونى قرار نمی گيرد از شر هر بيدادگر و هر شبگرد رهزن از هر كه و هرچه آفريدى، از آفريدگان خاموش و گويايت، در حفاظتى مصون از گزند هرچيز هراسناكى، همراه با لباسى ساخته از محبّت خاندان پيامبرت، و در پوششى استوار از هركه قصد آزار مرا دارد در پس ديوار محكمى فراهم آمده، از اخلاص در اعتراف به حق اهل بيت و تمسك به رشته ولايتشان با يقين به اينكه حق از آن ايشان و با ايشان و در ايشان و پابرجا به وجود آن بزرگواران است.

    دوست دارم كسانیكه آنها دوست دارند و بركنارم از آنان كه ايشان دورى می گزینند، خدايا پس به حقشان مرا از گزند هرچه كه از آن پروا دارم پناه ده، اى بزرگ، از خود دور ساختم دشمنان را به يارى پديد آورنده آسمانها و زمين، همانطوركه قرآن می فرمايد: در برابر و پشت سرشان سدى قرار داديم پس ديدگان آنها را پوشانديم، ازاين رو هرگز نمی بينند.

    و اين دعايى است كه هر صبح و شام خوانده میشود.

    و نيز دعايى است كه امير المؤمنين عَلَيْهِ الْسّلام شب هجرت پيامبر صلّى اللّه و عَلَيْهِ و آله وقتی در جاى آن حضرت خوابيد خواند.

    و در كتاب «تهذيب» روايت شده: هركس بعد از نماز صبح ده مرتبه بگويد:

    سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ
    پاك و منزه است خداى بزرگ و سپاس از آن اوست و هيچ نيرو و توانى نيست جز انكه به خداى بلندمرتبه باعظمت وابسته است

    خداوند او را از كورى و ديوانگى و جذام و فقر و ماندن زير آوار و تباهى عقل به هنگام پيرى در امان قرار ميدهد.

    و شيخ كلينى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده: هركس پس از نماز صبح و نماز مغرب هفت مرتبه بگويد:

    بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ

    به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانیاش هميشگى است، هيچ نيرو و توانى نيست مگر آنكه به خداى بلندمرتبه و باعظمت وابسته است.

    خدا (تبارك و تعالى) هفتاد نوع از انواع بلاها را كه آسان ترين آنها ريح (بيمارى ورم معده) و پيسى (نوعى بيمارى پوستى) و ديوانگى است از او برطرف سازد، و اگر شقى باشد نامش از دفتر اشقيا محو و در ديوان سعادتمندان ثبت شود.

    و نيز از آن حضرت نقل كرده كه براى امور دنيا و آخرت و رفع درد چشم، پس از نماز صبح و مغرب اين دعا را بخوانند:

    اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْكَ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلِ النُّورَ فِي بَصَرِي وَ الْبَصِيرَةَ فِي دِينِي وَ الْيَقِينَ فِي قَلْبِي وَ الْإِخْلاصَ فِي عَمَلِي وَ السَّلامَةَ فِي نَفْسِي وَ السَّعَةَ فِي رِزْقِي وَ الشُّكْرَ لَكَ أَبَدا مَا أَبْقَيْتَنِي

    خدايا! به حق محمد و خاندان محمد بر تو، درود فرست بر محمد و خاندان محمد، و قرار بده در ديده ام نور و در دينم بصيرت و در قلبم يقين و در عملم اخلاص، و در جانم سلامت و در روزي ام فراوانى و سپاس جاودان خويش را مادام كه زنده ام نصيبم ساز.

    شيخ ابن فهد در كتاب «عدّة الدّاعى» از امام رضا عليه السّلام روايت كرده: هركس پس از نماز صبح اين كلمات را ادا كند حاجتى نخواهد مگر آنكه برايش فراهم شود، و خداوند آنچه براى او اهميت دارد برايش آماده سازد، و آن كلمات اين است:

    بِسْمِ اللَّهِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ مَا شَاءَ اللَّهُ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ مَا شَاءَ اللَّهُ لا مَا شَاءَ النَّاسُ،

    به نام خدا، درود خدا بر محمد و خاندانش، كارهايم را تنها به خدا واگذار می كنم چه خدا به حال بندگان خويش آگاه است (غافر آيه 45) پس خدا او را از نيرنگ آنها نگاه داشت، معبودى جز تو نيست، پاك و منزهى، همانا من از ستمكاران بودم، پس به درخواست او (يونس) پاسخ گفتيم و او را از غم رهانيديم و بدينسان مؤمنان را رهايى میبخشيم [انبياء: 8] خدا ما را بس است و نيكو وكيلى است پس همراه با نعمت و فضل خدا و درحالیكه هيچ آسيبى به آنها نرسيده بود بازگشتند: آنچه خدا بخواهد همان می شود، هيچ نيرو و توانى نيست جز آنكه به خدا متكى است.

    آنچه خدا بخواهد آن میشود نه آنچه مردمان بخواهند،

    مَا شَاءَ اللَّهُ وَ إِنْ كَرِهَ النَّاسُ حَسْبِيَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبِينَ حَسْبِيَ الْخَالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ حَسْبِيَ الرَّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقِينَ حَسْبِيَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ حَسْبِي مَنْ هُوَ حَسْبِي حَسْبِي مَنْ لَمْ يَزَلْ حَسْبِي حَسْبِي مَنْ كَانَ مُذْ كُنْتُ لَمْ يَزَلْ حَسْبِي حَسْبِيَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ.

    آنچه خدا بخواهد خواهد شد گرچه مردمان خوش ندارند، پروردگار از يارى پروردگان، آفريدگار از كمك آفريده ها، روزی دهنده از لطف روزی خواران، خداى – يكتا پروردگار جهانيان كفايتم می كند، مرا بس است آن كه به حقيقت مرا بس است، مرا بس است آن كه همواره مرا بس است، مرا بس است آن كه همواره از آنگاه كه بوده ام مرا بس بوده است، مرا بس است خدايى كه معبودى جز او نيست، بر او توكل نمودم، و اوست پروردگار عرش بزرگ.

    تعقیب نماز مغرب

     

    تعقیب نماز مغرب با معنی

     

    إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ عَلَى ذُرِّيَّتِهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ

    همانا خدا و فرشتگانش بر پيامبر (ص) درود میفرستند، اى كسانیكه ايمان آورده ايد بر او درود فرستيد و سلام خاص خويش را نثار وى كنيد.

    خدايا بر محمّد پيامبر و فرزندان او و خاندانش درود فرست.

    پس هفت مرتبه میگويى

    بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
    به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگى است و هيچ نيرو و توان نيست جز آنكه به خداى بلندمرتبه بزرگ وابسته است.

    و سه مرتبه بگو:
    الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ وَ لا يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ غَيْرُهُ پس میگويى سُبْحَانَكَ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي كُلَّهَا جَمِيعا فَإِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ كُلَّهَا جَمِيعاً إِلّا أَنْتَ:

    سپاس خداى را كه هرچه بخواهد میكند و جز او نتواند هرچه بخواهد انجام دهد.

    پاك و منزهى تو، معبودى جز تو نيست، همه و همه گناهانم را بيامرز زيرا به راستى همه و همه گناهانم را جز تو كسى نمی آمرزد.

    سپس نافله مغرب را به جا میآورى كه دو نماز دو ركعتى است و بين آن دو نماز سخن مگو.

    شيخ فرموده: روايت شده: كه در ركعت اول سوره
    «قل يا ايها الكافرون»
    و در ركعت دوم سوره
    «قل هو اللّه احد»

    خوانده شود و در دو ركعت ديگر هر سوره ای را كه بخواهد.

    و روايت شده كه حضرت امام هادى عليه السّلام در ركعت سوم (از آن چهار ركعت نماز نافله) سوره «حمد» و آيات اول سوره «حديد» تا «و هو عليم بذات الصّدور»

    و در ركعت چهارم «حمد» و آيات آخر سوره «حشر»
    «لو انزلنا هذ القران»
    تا پايان سوره را قرائت میكردند.

    و مستحب است در سجده آخر نافله ها در هر شب و به ويژه در شب جمعه، هفت مرتبه خوانده شود:

    اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَ اسْمِكَ الْعَظِيمِ وَ مُلْكِكَ الْقَدِيمِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذَنْبِيَ الْعَظِيمَ إِنَّهُ لا يَغْفِرُ الْعَظِيمَ إِلا الْعَظِيمُ ،

    خدايا از تو می خواهم به نگاه بزرگوارانه ات و نام بزرگ و فرمانروايى ديرينه ات كه بر محمد و خاندان او درود فرستى و بيامرزى گناه بزرگ مرا، چه گناه بزرگ را جز آمرزگارى بزرگ نمی آمرزد
    و چون از نافله فارغ شدى هرچه میخواهى تعقيب بخوان، سپس ده مرتبه بگو:

    مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ
    آنچه خدا بخواهد خواهد شد.

    هيچ نيرويى نيست مگ سرچشمه يافته از خدا، از خدا آمرزش مي طلبم

    آنگاه بگو
    اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِكَ وَ عَزَائِمَ مَغْفِرَتِكَ وَ النَّجَاةَ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ كُلِّ بَلِيَّةٍ وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَ الرِّضْوَانَ [الرِّضْوَانِ ] فِي دَارِ السَّلامِ وَ جِوَارَ [جِوَارِ] نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ آلِهِ السَّلامُ اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْكَ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ:

    خدايا! از تو موجبات رحمتت و اسباب آمرزش حتمی ات، و رهايى از آتش دوزخ و از هر بلا و كاميابى به بهشت و خشنودى تو در خانه امن آن جهان و همسايگى پيامبرت محمد (درود بر او و خاندانش) را خواستارم.

    خدايا هر نعمتى كه بدست ماست از جانب توست، جز تو شايسته پرستش نيست، از تو آمرزش می جويم و به سوی تو می پويم و بين نماز مغرب و عشاء نماز «غفيله» را میخوانى كه دو ركعت است.

    در ركعت اول بعد از «حمد» میخوانى:
    وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ .

    و همراه ماهى (يونس) را ياد كن آن گاه كه خشمناك [از ميان قوم خود بيرون] رفت، سپس گمان كرد كه بر او تنگ نگيريم، پس در ميان تاريكيها ندا داد كه شايسته پرستشى جز تو نيست، پاك و منزهى به راستى من از ستمكاران بودم، پس دعايش را مستجاب نموديم و او را از غم رهانيديم، و اين چنين اهل ايمان را رهايى بخشيم.

    و در ركعت دوم پس از حمد میخوانى
    وَ عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُهَا إِلّا هُوَ وَ يَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلّا يَعْلَمُهَا وَ لا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يَابِسٍ إِلا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ

    و كليدهاى غيب نزد اوست آنها را كسى جز او نمیداند، و بر آنچه در خشكى و درياست آگاه است، و هيچ برگى فرو نمی افتد جز آنكه به آن آگاهى دارد و هيچ دانه اى در دل تاريكي های زمين و هيچ تر و خشكى [در هر كجاى عالم] فرو نيفتد جز آنكه در لوح محفوظ ثبت است

    پس دستها را به حالت قنوت بلند میكنى و میگويى:
    اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَفَاتِحِ الْغَيْبِ الَّتِي لا يَعْلَمُهَا إِلا أَنْتَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا.

    خدایا به حق كليدهاى غيب كه كسى جز تو از آنها آگاه نيست از تو میخواهم بر محمد و خاندان او درود فرستى و با من چنين و چنان كنى.

    و به جاى «ان تفعل بى كذا و كذا» حاجت خويش را بيان میكنی و سپس میگويى:
    اللَّهُمَّ أَنْتَ وَلِيُّ نِعْمَتِي وَ الْقَادِرُ عَلَى طَلِبَتِي تَعْلَمُ حَاجَتِي فَأَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ لَمَّا قَضَيْتَهَا لِي.

    خدايا! تو ولی نعمت من هستى و بر انجام خواسته من توانايى، حاجتم را میدانى، پس به حق محمد و خاندان او (درود بر او و ايشان) از تو میخواهم كه حاجتم را روا سازی،

    و حاجت خود را میطلبى، زيرا روايت شده: هركه اين نماز را بخواند و حاجت خود را بخواهد، آنچه را طلب نمايد حق تعالى به او عطا فرمايد.